Pet filmova čuvenog švedskog reditelja koje treba pogledati za života.
Ingmar Bergman, najpoznatiji švedski reditelj i jedan od najvažnijih filmskih radnika prethodnog stoljeća, rođen je na današnji dan 1918. godine.
Tokom 60 godina karijere, od 1946. do 2003. godine, ovaj je filmski umjetnik snimio desetine filmova koji su ostavili snažan pečat na filmsku industriju i uticali na brojne generacije reditelja, a taj uticaj značajan je i danas.
Deset godina prije smrti Filmski festival u Kanu dodijelio mu je specijalnu nagradu “Palmu palmi” čime je de facto proglašen najboljim rediteljem svih vremena. Iako su ovakva proglašavanja uvijek diskutabilna, svakako svjedoče o mjestu koje ovaj važni reditelj zauzima u svjetskoj kinematografiji. Umro je prije 11 godina u svom domu na otoku Fårö u Baltičkom moru na kojem je snimio Personu, jedan od svojih najvažnijih filmova.
Pet filmova iz njegovog bogatog opusa koje bi svaki ljubitelj sedme umjetnosti trebao pogledati za svog života.
Sedmi pečat (1957)
Bergmanovo remek-djelo smatra se jednim od najvećih filmova svih vremena, smješteno je u vrijeme krstaških ratova a sadrži danas kultnu scenu u kojoj vitez igra partiju šaha sa Smrću. Film tematizira jedno od centralnih pitanja slavnog režisera – način na koji se vjera održava u suočenju sa zlom i ljudskom mizerijom. Film je osvojio nagradu žirija na festivalu u Kanu te bio nominiran za Zlatnu palmu. Pedeset godina nakon što je snimljen, The Guardian je za ovaj film kazao kako i dalje predstavlja standard “umjetničke i moralne ozbiljnosti”. Ovaj je film potvrdio Bergmana kao svjetski priznatog reditelja.
Persona (1966)
Dvije žene, propala filmska glumica Elisabet Vogler i njena njegovateljica Alma, u prekrasnom 84-minutnom filmu propituju nestabilne osnove identiteta. Ova psihološki intenzivna drama sa elementima psihološkog horora snimljena je u izoliranoj kolibi na otoku Fårö. Bergman je ovaj film smatrao jednim od najvažnijih uradaka koje je režirao. Ovaj egzistencijalni, ujedno i avangardni film dobitnik je nekoliko nagrada a važi za remek-djelo filmske umjetnosti.
Prizori iz bračnog života (1973)
Bergman je bio jedan od rijetkih reditelja koji je bezbolno prošao proces prelaska filma iz kina na TV ekrane, što je dokazao i ovom niskobudžetnom mini serijom, koštala je ukupno 200.000 američkih dolara, od šest epizoda, snimljenom za švedsku TV. Film se bavi bračnim problemima para koji prolazi kroz dugotrajan razvod izazvan nevjerom. Bergman je aludirao na svoj problematičan odnos sa Liv Ullmann, koja je glumila suprugu u seriji. Riječima američkog filmskog kritičara i dobitnika Pulitzerove nagrade Rogera Eberta, Bergmanova serija je bila najistinitija i najsjajnija ljubavna priča ikada ispričana a bavi se jednom od njegovih klasičnih tema – komunikacijom između dvoje ljudi.
Fanny i Alexander (1982)
Ovom epskom pričom koja prati život brata i sestre, Bergman je preispitao sve faze života, od djetinjstva preko braka do starosti. Film je snimljen uglavnom na lokacijama njegove rodne Uppsale a film je prožet snažnim autobiografskim elementima. Ovaj je film bio namijenjen široj publici, osvojio je četiri Oscara uključujući i onaj za najbolji strani film. Trosatna kino verzija skraćena je verzija originalne petosatne televizijske mini serije i smatra se jednim od najdužih filmova ikad snimljenih. Bergman je tvrdio da mu je to posljednji filmski uradak, nakon kojeg će se posvetiti isključivo pozorišnoj režiji. Fanny i Alexander našli su se na trećem mjestu najboljih filmova u proteklih 25 godina po mišljenju reditelja i filmskih kritičara, objavljenom u britanskom filmskom magazinu Sight & Sound 2002. godine.
Saraband (2003)
Film je režirao sa 84 godine, nakon gotovo 20-godišnje pauze i posljednji je Bergmanov film. Urađen je za švedsku televiziju kao 107-minutna verzija, dok američko kino izdanje traje nešto kraće od dva sata. Saraband je nastavak Prizora iz bračnog života, čije karaktere Johana i Marianne pratimo 20 godina kasnije nakon brojnih teških životnih lekcija, od neuspješnog roditeljstva do sebičnosti u osnovi ljudskih odnosa.