Kratki dokumentarni film istražuje drevnu japansku tehniku pravljenja pigmenata iz biljaka i priča o čovjeku koji radi na očuvanju te tradicije.
Japanac Sachio Yoshioka upotrijebi gotovo 1,5 kilograma šafrana da bi jedan list papira obojio u crveno. Nakon toga se od ovih listova papira prave cvjetovi kojima se ukrašavaju grmovi kamelije u blizini hrama Todaiji, tokom godišnje proslave dolaska proljeća. Hram je posvećen boginji milosrđa, boginji sa 11 lica, a ovaj ritual traje već 1260 godina.
Somenotsukasa Yoshioka je Sachiova radionica u blizini Kyota. Kao umjetnik koji pravi pigmente, Sachio je peta generacija vlasnika radionice. Porodični posao je preuzeo 1988. godine kada je prestao koristiti sintetičke pigmente, okrenuvši se proizvodnji boje isključivo tradicionalnim i drevnim metodama od prirodnih materijala kao što su cvijeće, korijenje i stabljike biljaka ili voće, u namjeri da sačuva ove, danas gotovo zaboravljene tehnike, usavršene tokom perioda Nara i Heiana, odnosno između 710. i 1185. godine.
Yoshioka je studirao filozofiju i objavio je nekoliko knjiga o povijesti boje i o tekstilnoj umjetnosti. Dosta vremena je proveo istražujući pigmente i metode njihove proizvodnje.
Cijeli proces je objašnjen u kratkom dokumentarnom filmu londonskog Muzeja Viktorija i Albert u kojem se može vidjeti pažljiv i precizan rad u radionici Yoshioko koji traži vrijeme, fizički rad i posvećenost jer se jedino tako mogu postići boje koje već stoljećima inspiriraju japansku umjetnost i pokreću maštu umjetnika.